به وسیله آزمون کیفیت سنجی هوای فشرده، می‌توان میزان خلوص هوایی را که در فرآیندهای صنعتی مورد استفاده قرار می‌گیرد بررسی کرد، همچنین از عدم وجود آلایندگی و ناخالصی‌هایی که ممکن است به تجهیزات یا کیفیت محصول نهایی آسیب برساند اطمینان حاصل کرد.

استفاده از هوای فشرده با کیفیت پایین می‌تواند بسته به جایی که از آن استفاده شده، بر روی عملکرد تأثیرات منفی داشته باشد؛ استفاده از هوای فشرده با کیفیت پایین می‌تواند به نتایج تولید و سلامت کارکنان آسیب زده، سبب بروز خسارت شده و در نهایت هزینه‌ را افزایش دهد.

منظور از آلاینده‌های هوای فشرده چیست؟

موسسه هوای فشرده و گاز (CAGI) 10 مورد از انواع آلاینده‌های هوای فشرده را معرفی کرده است.
این آلاینده‌ها به طور کلی از سه منبع مختلف ناشی شده اند، که در ادامه به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت.

1. آلاینده‌هایی که از محیط اطراف از راه ورودی کمپرسور هوا به سیستم هوا کشیده شده‌اند؛ آلاینده‌های بلعیده شده به شکل بخار آب، بخارات هیدروکربنی، ذرات طبیعی و ذرات معلق در هوا ظاهر می‌شوند.
2. در اثر فرآیند فشرده‌سازی مکانیکی، ممکن است ناخالصی و یا آلاینده‌هایی تولید شده و به سیستم هوا وارد شوند؛ این آلاینده‌ها ممکن است از جنس روان‌کننده‌های کمپرسور، ذرات سایش و یا روان‌کننده‌های بخار شده، باشند.
3. وجود آلودگی داخلی در سیستم هوای فشرده؛ مخازن توزیع لوله‌کشی و ذخیره‌سازی هوا، که در سیستم‌های قدیمی‌تر رایج‌تر است، دارای آلاینده‌هایی به شکل زنگ‌‌ زدگی، رسوب لوله، رسوبات معدنی و باکتری‌ها هستند.

سازمان بین‌المللی استاندارد (ISO)

سازمان بین‌المللی استاندارد (ISO) یک شبکه جهانی است که کارشناسان و متخصصان را گرد هم می‌آورد، تا با به اشتراک گذاشتن دانش روز دنیا، راه حل‌هایی برای چالش‌های جهانی ارائه داده و به توسعه استانداردهای بین‌المللی مرتبط با بازار بپردازند.

استانداردهای ایجاد شده به وسیله سازمان بین‌المللی استاندارد، با تعیین مشخصات خاصی برای محصول، خدمات و سیستم‌ها در سطح جهانی، کیفیت، ایمنی و کارایی را تضمین می‌کند.
استانداردهای بین‌المللی رایجی وجود دارد که از طریق آن‌ها می‌توان میزان هوای فشرده‌ را بررسی نمود و فهمید به چه صورتی وجود دارد.
استانداردهای بین‌المللی همچنین برای نظارت مداوم بر هوای فشرده و بررسی میزان کیفیت آن کاربرد دارند.

سه استاندارد برای کیفیت سنجی هوای فشرده مورد استفاده قرار می‌گیرند:

1. ISO 8573 Series
2. ISO 12500 Series
3. ISO 7183

iso

هنگام کیفیت سنجی هوای فشرده، باید نوع استاندارد و کلاس خلوص انتخاب شده برای هر آلاینده مشخص شده باشد.
انتخاب ISO 8573_1 به عنوان مبنایی برای نظارت و کیفیت سنجی هوای فشرده بهترین انتخاب است؛ چراکه زبان مشترکی را ارائه می‌دهد که همه افراد می توانند از آن استفاده کرده و به آن مراجعه کنند.
جدول زیر کلاس‌های خلوص مورد استفاده توسط ISO 8573-1 را برای طبقه‌بندی کیفیت سنجی هوای فشرده نشان می‌دهد.

این استاندارد اخیراً با عنوان ISO 8573-1:2010 به روز شده است، بنابراین می‌توان از آن برای جدیدترین نیازهای طیف گسترده‌ای از کاربردها و همچنین آخرین پیشرفت‌های صورت گرفته در فناوری هوای فشرده استفاده کرد.
طبقه خلوص می‌تواند حداکثر مقدار آلاینده‌هایی را که ممکن است در جریان هوا وجود داشته باشد را مشخص کند.
این استاندارد از 9 قسمت جداگانه تشکیل شده، بخش 1 الزامات کیفی هوای فشرده و قسمت های 2 تا 9 روش‌های آزمایش طیف وسیعی از آلاینده‌ها را مشخص می‌کنند.