قبل از شروع کار میزان جریان ورودی گاز اکسیژن مورد آزمایش را تنظیم نموده و مخزن C که حاوی سیم مسی (مخزن را وارونه کرده و درپوش آن را محکم بسته شود (مخزن C باید با سیم مسی مارپیچ شکل یا هر شکل دیگری پر شود.)

سپس مخزن C را با جدول آمونیاک پرکرده و در سامانه قرار داده می شود و ظرف A که تا حدود 4/3 آن از آمونیاک پر شده است را در وضعیتی قرار داده که بورت (ظرف B) از محلول آمونیاک کاملا پر شود و بعد از این مرحله شیلنگ ورودی گاز اکسیژن مورد نظر را به سامانه متصل نموده تا گاز اکسیژن وارد ظرف B شود و سپس شیر بورت را باز کرده تا اکسیزن از ظرف B وارد مخزن C شده و با سیم های مسی موجود در ظرف C واکنش دهد برای سهولت انتقال گاز اکسیژن از ظرف B به مخزن C بهتر است ظرف A جا به جا شود تا مخزن C از اکسیژن پر شود و شیر ظرف B بسته می شود.

موقع اندازه گیری خلوص 100 cc اکسیژن وارد بورت می کنیم که با مس و محلول آمونیاکی وارد واکنش شود.

اکسیر مس آمونیاکی از محیط عمل خارج می شود.

حجم خالی در حقیقت ناخالصی ها می باشد.

بورت، شیر دو طرفه، برای تعیین حجم گاز اکسیژن وارد شده و خارج کردن اضافه محلول آمونیاکی یک ظرف حاوی مارپیچ های مسی و یک مخزن کنترل حجم داریم.

اساس کار:

اکسیژن در حضور محلول آمونیاکی اشباعی با فلز مس وارد واکنش شده و جذب آن می شود.

بر مبنای حجم اولیه گاز وارد شده به سیستم و حجم نهایی باقی مانده پس از آزمایش میزان ناخالصی های گاز اکسیژن بر مبنای درصد حجمی مشخص می شود که بر آن مبنا می توان خلوص اکسیژن را تعیین کرد.

در بعضی از روش های این آزمایش ذکر شده است که به این آزمایش 30 Min زمان داده شود تا اکسیژن به طور کامل در مخزن C نفوذ و اثر کند (مکانیزم به این صورت است که اکسیزن در حضور محلول آمونیاکی اشباع با فلز مس وارد واکنش شده و جذب آن می شود.) پس از گذشت زمان 30Min شیر ظرف B را مجدد باز نموده تا مخزن C و ظرف B مجدد با هم ارتباط داده شود و از طرف B میزان نا خالصی گاز اکسیژن را به دست آورد.